Mówi się, że w podstawie należytego wychowania leży poważanie drugiego człowieka. W rzeczy samej wskazane jest respektować wyznaczonych zasad ze względu na poprawne relacje, wyborne maniery stanowczo kształtują zależności międzyludzkie, ułatwiają komunikację i przebieg najróżniejszych sytuacji. Kiedy na domiar tego odkryjemy, iż pochodzenie stwierdzenia savoire-vivre czerpie ze połączenia francuskich stwierdzeń „wiedzieć” i „życie”, wówczas będziemy mogli konkludować, iż to poprawne zachowanie w sumie znaczy przestrzeganie wyznaczonych reguł zachowania w celu polepszenia życia w społeczności. W związku z tym pokazuje się, iż to antyczni Grecy, którzy nieustannie kroczyli do doskonałości byli prekursorami savoire-vivre. A ożywienie umiejętności poprawnego prowadzenia zapadł w okresie renesansu, który tak mocno inspirował się klasyczną kulturą antycznych. Nadzwyczajną atencję do etykiety przykładano w dyplomacji i oficjalnych stosunkach na wysokim szczeblu. Natomiast w drugiej połowie XX wieku kodeks moralny zaczął również być respektowany w stosunkach biznesowych i formalnych spotkaniach w pozostałych dziedzinach społecznych.
